2010-12-14, Paramaribo.
2 dagen geleden, op zondag, zijn we in Paramaribo aangekomen. Voor anker gegaan bij een lange steiger, waar je aan kan landen met je rubberboot. Er lag daar nog een andere boot, met 2 Fransen erop, die uit Brazilie gekomen waren, 12 dagen erover gedaan. Nou wij ZEVENTIEN dagen. Prachtig weer overdag, met ’s avonds of ’s nachts buien. Squalls heten die, en ze ontstaan door temperatuurverschillen in het water, waardoor de warmere gedeelten een enorme stijging van warme lucht en waterdamp geven. Door het stijgen condenseert de waterdamp tot water; het condenseren levert warmte op, die de lucht verder doet stijgen. Dit geeft aanleiding tot enorm hoge bloemkoolwolken. In de nacht koelt alles af en storten de bloemkoolwolken in regen en veel wind naar beneden. Naar mate de tocht vorderde hadden we daar meer last van. Bij het begin van de oversteek hadden we te maken met tegenwind en tegenstroom, ten gevolge van een voorbijtrekkende depressie ten Noorden van ons. Hierdoor hadden we weliswaar niet te maken met harde wind, maar de passaat was er ook niet. Pas na ruim een week ging de passaat goed doorstaan. Tijdens harde regens is het gelukt om nog 50 liter water op te vangen. Hierdoor konden we onze watervoorraad aanvullen. Overdag was de temperatuur toch zeker wel in de buurt van de 30 ‘C. We hadden een systeem van om de beurt wachtlopen en slapen. Aanvankelijk was dat natuurlijk wennen, maar na een tijdje kwam je in een soort ritme. ’s Nachts minderden we zeil, zodat als er buien waren, dat de Genua ( het voorzeil) snel kon worden ingerold. We hadden 1 rif in het grootzeil. Ook hebben we een tijdje met 2 voorzeilen gevaren, een op de boom, een met een katrol-constructie op de uitgeboomde giek. Ging ook wel goed. Midden op de oceaan nog scheepvaart gehad, zodanig, dat er 4x een aanvaringskoers was, waarbij we moesten uitwijken.
Wat eten en drinken betreft: er was een minpuntje nl : de koelkast moest uitgezet worden. Ondanks de nieuwe zonnepanelen, die het heel goed deden, verbruikten we te veel stroom, vooral door het gebruik van de elektrische stuurautomaat. Die hebben we heel veel gebruikt. Als de wind te zacht was, kon de windpilot niet aan, die deed het gewoon niet.
Tja, er blijft in de tropen zonder koelkast niet veel goed. We waren na een tijdje totaal uitgegeten op gevulde eieren, ik kan ze niet meer zien. Komt ook omdat het de vraag was, hoe vers de eitjes waren toen we ze kochten, vraag dat maar eens even in je beste Portugees in een KaapVerdiaanse supermarkt. De boter ging stinken, de kaas was een bonk uitgelopen schimmel, alleen zakjes Parmezaanse kaas, die bleven goed. Ook tonijn is heel veel gegeten, wordt je ook zat. Pasta, afgewisseld met rijst, en af en toe een Frans blik confit de canard, dat was erg lekker. ’s Morgens startten we met cornflakes, en 1 x in de 3 dagen bakte ik een brood, met rozijnen erdoor. Beleg: pindakaas en jam. Gelukkig hadden we een enorme voorraad jus d’orange mee, ook tomaten hielden het heel lang vol, evenals courgettes en pompoenen. Veel blikjes genuttigd, dus.
Het zo lang achter elkaar varen , dag in dag uit, is heel goed gegaan. Ik had er van te voren toch wel tegen op gezien, maar de dagen schoven aaneen, en in je eigen kleine huishoudentje, wat het schip toch gewoon is, bleef je een beetje “doenig”en verder was er veel tijd om te lezen. s’Nachts luisteren naar muziek en kijken naar de sterren ( en of er een bui aankomt), af en toe eens even rond kijken naar andere schepen.
Na de hele reis over een diepte van 4-5 km te hebben gevaren, liepen we Suriname binnen langs een betonde geul van 4 meter diep, waarbij, ipv meeuwen prachtige fregatvogels op de tonnen zaten.
Gisteren bijna de hele dag besteed aan verkrijgen en laten afstempelen van een visum. Eerste indruk van Suriname: heel warm, heel aardige mensen, alles wat rommelig. Je kijkt je ogen uit, en vraagt je tegelijk af, waarom we zo weinig over het land geleerd hebben, vroeger op school.
.
