Bonaire en Curacao

2012-09-18, Curacao

Beste volgers, de klad zit er een beetje in, in  het bloggen. Dat komt ws omdat we de hele zomer in Nederland zijn geweest. 

Ook liggen we met het schip sinds half mei al op Curacao. Op 18 april zijn we vertrokken uit Luperon en naar Puerto Rico gevaren. Onderweg nog dat gedoe met een visnet in de schroef, maar dat allemaal gelukkig kunnen verhelpen en uiteindelijk goed en wel in PR aangekomen.

Alsmaar tegenwind aan de zuidkust, want je hebt daar de (zuid)oost passaat waar je tegenin moet. Ook dit eiland is heeft weer hoge bergen, wat betekent, dat ’s morgens, als het koeler is, de wind van landzijde komt, en de passaat nog niet heel hard doorstaat. Ook zijn we dicht onder de kust blijven varen. Dus: opstaan bij het krieken van de dag,  en hoog aan de wind motorsailen tot de volgende stop.

Het plan was de Caribische zee over te steken vanaf Salinas naar Bonaire. Vaar je vrijwel recht naar het zuiden. Ook zat de wind intussen pal in het oosten, dus was het goed bezeild. 
De tocht zou ruim 2,5 dag duren. Mooie maan. 

Samen met de Spray naar Bonaire, lange deining.

We voeren op met een ander Nederlands schip, de Spray, met Krina en Lutz, die hier in deze contreien al jaren rondvaren. 
Onderweg merkten we dat de motor geen koelwater trok. Casper ploeteren om het te maken allemaal, maar dat lukte niet  zomaar. Afgesproken met het andere jacht (over de marifoon of radio) dat als we bij Bonaire aan zouden komen, dat zij zouden helpen met aanleggen aan de boeien die daar liggen. Allemaal goed gegaan. Kwamen midden in de nacht aan. Alles kunnen zeilen. Laatste stukje naar de boei gebracht. Al met al bleek het koelwaterprobleem gemakkelijk opgelost te kunnen worden, door het deksel van het wierfilter er anders op te schroeven. ( Dit voor de technici onder ons).

Bonaire is wel prachtig hoor. Je ligt voor anker in de luwte van het eiland. Het water is glashelder. De drop-off, dit is de plek waar de zee opeens heel veel dieper wordt, ligt op hoogstens 50 meter vanaf de wal.

Zoutwinning op Bonaire

Slavenhuisje

 Overal zie je autootjes rondrijden met duikspullen in de laadbak. Hijsen de mensen zich in hun duikspullen, lopen ze zo het water in, vanaf de kant. Ik heb alleen gesnorkeld. Mooie vissen, zelfs een schildpad zien zwemmen. Ook nog een dure bril van Casper opgedoken van de bodem, (4,5 meter diep)!
 In de verte zie je het ’s avonds bliksemen boven Venezuela. 
Allemaal Nederlands eten te koop. We hebben onze voorraad glazen bij de Blokker(!) aangevuld. In een jeep rondgereden, flamingo’s gezien.
 Ja, Bonaire is echt wel een aanrader.

Suikerdiefje aan de koffietafel

Stevig hek van cactus stammetjes

Divi divi

Maar na een week zijn we verder gevaren naar Curacao, waar Wies, Marc en Brechtje ons zouden komen bezoeken. Ze logeerden bij de opa en oma van Marc, mochten hun auto gebruiken, en we hebben het eiland helemaal bekeken met z’n allen.

Op 12 juni naar Nederland gevlogen, en velen van jullie gezien en gesproken. 

Eind augustus weer terug naar de Carib. We hebben de boot in de antifouling gezet. 
En liggen hier nu al weer ruim 2 weken op het SPAANSE WATER voor anker. Hier oude bekenden bezocht, een auto gehuurd. We snappen nu eindelijk hoe Willemstad ongeveer in elkaar zit, ( ze doen hier niet aan straatnaambordjes) en hebben allerlei noodzakelijke boodschappen gedaan, die je hoogstwaarschijnlijk in de volgende landen die we gaan bezoeken moeilijker  of helemaal niet kunt kopen. Ook hebben we gemerkt dat we veel minder eten hier, het eten is in Holland zo overvloedig en LEKKER. We waren aangekomen natuurlijk.

Pontjesbrug

Handelskade, Punda, Willemstad.

Landhuis Jan Kok

Traditionele "Kas"

Steeds sneller, helemaal zelf!

Voor anker op het Spaanse Water, de luchthappers uit en uitzicht op de Tafelberg.

Het is hier erg warm. Ook weer een tegenstelling met Nederland: je klautert dan wel over je boot heen en weer, maar een stuk wandelen of fietsen, dat doen we hier vrijwel niet.  

We gaan aan het eind van de week naar Aruba vertrekken, daar willen we een paar dagen blijven, en dan door naar Carthagena, Colombia. Wat we ervan hebben gehoord en gelezen is het een van de mooiste oude Spaanse steden in het Caribisch gebied. Colombia, daar kan je tegenwoordig weer veilig naar toe, itt tot Venezuela. Dat hebben we dus overgeslagen. 
Vervolgens naar Panama, waar ongeveer de helft van het land een Nationaal Park is. 
Wij zijn van plan de San Blas eilanden te bezoeken, waar de KUNA indianen wonen. 
We zijn benieuwd!