Deltaville Boatyard, 2011-10-12
Het verblijf in Canada was erg leuk. We reden met de auto, een Toyota Prius ( een gedeeltelijk elektrische/benzine auto) via de Niagara Falls naar Blyth, waar neef Maarten met zijn vrouw Helena woont.
Na een kort verblijf in hun cottage aan het lake Huron bij Tobermory, waar we een stukje langs het Bruce Trail gelopen hebben, door BEREN-LAND, hebben we nog een paar dagen in Toronto doorgebracht, waar we het AGO hebben bezocht, the Art Gallery of Ontario. Ze hebben daar prachtige Inuit kunst, mooie beelden. Heel inspirerend. Het weerzien met de Canadese familie was ook erg leuk. Je herkent allerlei familietrekjes, en je deelt herinneringen en herkent oude foto’s.
Maar.
Jullie begrijpen het misschien al. Het is niet altijd feest en vakantie-vieren. De boot vereist ook onderhoud. Dat moest in de Chesapeake Bay gaan gebeuren, bij een Boatyard “Deltaville”. Hadden we gehoord. Van andere zeilers. Moest daar goed en goedkoop zijn. Na wat puzzelen het adres te pakken gekregen. De Chesapeake Bay is namelijk immens groot. Heel wijd. Ik had het me veel knusser voorgesteld. Met zwaaien naar veel andere, Nederlandse, boten. Nou, de beide oevers waren meestal niet te zien. Als je één andere zeilboot zag op een dag mocht je blij zijn.
Maar goed, we zijn er gekomen en hebben terwijl de zon scheen in 4 dagen het onderwaterschip afgekrabt, geschuurd en in 3 lagen onderwaterverf gezet. Zijn dus erg tevreden, liggen voor anker, en het plenst van de regen.
Tussen New York en hier hebben we vrij rustig weer gehad. Meestal. Het was alsmaar motoren. Mistig ook, zodat je pas laat in de ochtend kon vertrekken. Het stuk vanaf New York naar de Delaware Bay, daar hebben we een dag of 4 over gedaan. In de Delaware Bay enkele BALD EAGLES gezien. Dat zijn grote zwarte adelaars met een witte kop. Witte staartveren. Van “Witte Veder” , je weet wel. Langs kleine dorpjes gevaren. Boodschappen doen is dan moeilijk. Ze hebben er hoogstens 5 uien te koop. En melk. Dat is er overal. Geen yoghurt. Geen of nauwelijks fruit. Wel enorme schappen met chips en frisdrank… Vriendelijke mensen. Iedereen vraagt: can we help you. Marc zei het al: als we terug zijn in J’dorp zullen we de Duitsers daar ook steeds de weg wijzen en evt met de auto naar “Deen” brengen.
Vanuit Annapolis met de commuter bus, dat is een forensen bus naar Washington. De eerste bus vertrok ’s morgens om 5.15 u, de laatste om 7.15 u. Erg vroeg op dus. Maar alle highlights van W. gezien. Witte Huis, Capitool, monumenten. Lincoln op zijn stoel. Korea oorlogsmonument… Smithsonian Museum of Natural History met DINOSAURIERS. Je weet natuurlijk niet of het echte of nep botten zijn.
 |
| Bootje onder de Niagara watervallen |
 |
| Met Maarten voor een stoomtrekker op de trekkerdagen in Blyth |
 |
| In het BERENBOS |
 |
| Gelukkig achter een hek |
 |
| Avondrood over de Shark River |
 |
| Amerikaanse Adelaar |
 |
| Tyrannosaurus , of zoiets. |
 |
| Met een veteraan van Pearl Harbour, bij het monument van Wereld Oorlog II |
 |
| Monument Korea-oorlog |
En nu dan hier. Nog een klein stukje varen naar Norfolk. Daar begint de Intra Coastal Waterway. De ICW. Geheel beschut kan je langs de Amerikaanse kust naar het zuiden varen. Een beetje achter landtongen en eilanden langs, zoals bij ons de Wadden, stel ik me voor. Maar ja, elke keer als ik me iets voorstel, is het toch weer anders. We zien wel.
