2011-02-28, Tobago
Beste volgers in het koude Nederland. Jaja, we blijven op de hoogte via Nu.nl, dat we konden volgen, toen we een weekje in Trinidad in een keurige haven lagen, met water op de steiger, heerlijke douches, gebruik van zwembad, supermarkt en restaurant op een steenworp afstand, ook goedwerkende wasmachines en drogers, dus na ons verblijf in Suriname, waar we bij afgaand tij de was deden in het modderige water van de Suriname rivier, was dit een step-up naar de westerse beschaving. Leuk land, Trinidad, met prachtige natuur. Het dolfijnen-filmpje zagen jullie al, maar ook hebben we de hele tijd geankerd gelegen tussen zwemmende en duikende bruine pelikanen. Kleine visjes sprongen in hele scholen uit het water te voorschijn, net opspattend druppels, en daar doken die pelikanen dan weer op af.
Op een bepaald moment nadat een passerende boot veel golfslag veroorzaakte, terwijl wij nog lagen te slapen, achter ons anker, werden al onze 12 paar schoenen, puts en bos touw plus 2 volle vuilniszakken van het achterdek gespoeld. Casper merkte het, schoot uit bed en haastte zich in de bijboot, terwijl ik zwemmend de rest van de (wandel) ! schoenen op viste. De schoenen werden aan de lijn gehangen, maar droogden slecht, want ook hier heeft het flink geregend. Men zegt dat het een la Ninja-jaar is, wat extra regen zou betekenen. Deze geluiden werden ook al in Suriname verspreid, waarbij zelfs gewaarschuwd werd voor overstromingen.
Ook gieren waren er in enorme zwermen te zien. Al rugzwemmend in het zwembad zag ik er honderden boven mij cirkelen. Ze wachten gelukkig wel, tot je het loodje hebt gelegd, leven vooral van afval, wat hier in overvloed wordt neergeworpen. Het is een wegwerpcultuur, waar je in talloze gelegenheden goedkoop en lekker kunt eten. Je krijgt je eten dan in een piepschuimen-doos, met een klein plastic vorkje erbij,gewikkeld in een minuscuul servetje. Smakelijk eten. Waar is het bestek, denk je in je onschuld eerst nog verbaasd. Dit is echter overal zo. De tweede keer keken we er al niet meer van op. Voor Joki en Ronnie kwamen zijn we nog een avond naar een pan-band competitie geweest, waar grote bands rivaliseren in de aanloop naar het carnaval. Dat kunnen we helaas niet bijwonen. We moeten hier eerder weg, om op tijd in Martinique te zijn, waarvandaan we op 15 maart naar Nederland vliegen. We maakten 2 tochten over het eiland. Naar een plek waar je vanaf een daarvoor al tientallen jaren bestaande veranda naar vogeltjes kunt kijken, die daar gevoederd worden. Vooral de kolibri’s vonden wij natuurlijk geweldig. Een boottocht door een swamp met als doel het zien van rode ibissen, leverde nog andere beelden: een bootje met dikke blote mannen, en 2 echte boa-constrictors, jawel. Ze hingen net zo stil als in Artis in een boom hun prooi te verteren.
De dag erop gingen we naar het 8e wereldwonder, ja hoeveel 8e wereldwonderen zijn er eigenlijk, en wat zijn de eerste 7? Het PITCHLAKE een groot asfaltmeer, waarbij je over het oppervlak kon lopen. Wel met een gids, die je vertelde, waar je precies je voeten zetten moest. Het meer is vulkanisch van oorsprong, raakt niet leeg, wat er wordt uitgehaald, wordt van onderop weer bijgevuld.
Op verzoek naar een pottenbakkerij, waar zowel Casper als Joki een poging deden een potje te draaien. Voor een eerste keer ging het heel niet slecht. Het was bloedheet in de pottenbakkerij, waar de oven met open vuur gestookt werd. De hele streek waar we daar doorheen reden was Hindu, compleet met tempel, heer Shiwa, en talloze gekleurde vlaggen.
Nu dan op Tobago, voor anker voor een bounty-strand. We hebben gesnorkeld boven een rif en prachtige vissen zien zwemmen. Aardige mensen. Het is hier goed toeven! Vandaag is de dag zonnig, al blijft de wind wat hard, en uit de verkeerde richting. Maar goed, we zien wel.
 |
| asfaltmeer |
 |
| hindutempel |
 |
| potten draaien |
 |
| Tobago bounty strand |
