Van de DR naar PR.

2012-04-25, Puerto Rico, Boqueron

Beste volgers, we zijn intussen weer een eiland naar het oosten opgeschoven. Het is niet helemaal zonder slag of stoot gegaan. Allereerst bleek opnieuw een motoronderdeel stuk. De impellor. Heeft te maken met de koeling van de motor. Als je van  plan bent om de motor een paar dagen achter elkaar te laten brullen, moet dat wel in orde zijn. In de Dominicaanse Republiek was er weliswaar een Volvo dealer, maar die woonde in Santo Domingo, aan de zuidkant van het eiland, 3-4 uur rijden met de snelbus. Een ander merk erin stoppen, lukte ook niet 1-2-3. Paste niet, of hadden ze niet. Hoe het systeem hier dan werkt: je gaat opbellen: in het spaans, woordenboek op schoot. En ja hoor, in de hoofdstad bij de dealer hadden ze ze in voorraad. Dan moet je betalen: geld storten op hun bank. Weer bellen of ze het hadden ontvangen: nu belde onze (alleen) spaans sprekende taxi-chauffeur RUDI ( auto 23 jaar oude toyota). Het was ontvangen, zou op de snelbus gedaan worden, kon het ’s avonds om 7 uur van het eindstation van de snelbus afgehaald worden. 

Onze Rudi.

Heeft Rudi voor ons gehaald, en is het de volgende ochtend met zijn brommer komen brengen. Dat was dus opgelost.

Vervolgens luisteren naar weerberichten. Water innemen, en de boot aan de onderkant schoon laten maken. 

Hiertoe komt er een man in een oud bootje, met een compressor en een lange slang. Hiermee duikt hij onder water, en slaat aan het schrapen. Wat een vies werk is dat zeg. De boot hoeft dus niet op de kant.

Langs de kant van de weg een papagaaien fabriekje.

De " motoconcho" het nationale vervoermiddel.

Zwaaien vanuit de bus.

Maar nu eerst nog iets over ons verdere verblijf met onze vrienden Paul en Hanneke in de DR. We frekwenteerden de plaatselijke kroeg, waar je kon poolen, en ’s avonds kon eten. Een enorme overkapte open ruimte, waar de wind koel doorheen blies.

Captain Steve's Place met het enorme Tiki dak.

Dames poolen op Geertje d'r verjaardag.

 Ook de was kon je er laten doen. We maakten daar uitvoerig kennis met allerlei andere zeilers, die in de baai lagen.

We hebben nog enkele dagen doorgebracht in een hotel in de bergen.

 Een landbouwgebied in een enorme vallei, waar aardbeien, groenten en koffie werd verbouwd. In een zijdal zagen we een boer met een stel ossen een vreselijk steile helling ploegen.

Dan met de bus naar Santo Domingo, de hoofdstad. Het is de oudste stad in de Nieuwe Wereld, aldus het boekje. Maar nu we in Puerto Rico zijn, wordt San Juan weer als de oudste genoemd. Tja, Columbus is overal geweest, en wordt overal geclaimd HET EERST geweest te zijn. De bus reed urenlang langs een enorme slingerende weg naar de snelweg tussen noord en zuid DR. 

De bus was afgeladen vol. In het middenpad werden een soort losse klapstoeltjes geplaatst, waaronder tassen en koffers. Je zat bil aan bil. Stoppen om aardbeitjes langs de weg te kopen. Bijrijder verzamelde geld, en gaf de aangekochte waar door. Ook wagenziekte om ons heen. Plastic zakjes uitgedeeld, links en rechts. 

Een leuk hotel in Santo Domingo. Het was de paasweek. Mooie oude wijken, kathedraal. Veel meer toerisme.

Een bruid in Santo Domingo

Offerblok voor het seminarie.

Alle medicijnen zijn vrij te koop, zonder recept; er was zelfs flammazine.

Een heerlijk plein met schaduwbomen tegenover de kathedraal in Santo Domingo. 

Bij terugkomst in Luperon zagen Casper en Paul op Goede Vrijdag een echte kruisweg met een levende Jezus plus kruis. Een rijdende geluidswagen las onderwijl het evangelie voor, terwijl Jezus hulp kreeg bij het dragen van zijn kruis, en Maria en Maria Magdalena ook aanwezig waren.

 Nadien had de hele bevolking een vrije dag en ging naar het strand om te eten en te drinken.

Wij hebben Paul en Hanneke uitgezwaaid en toen het Weer gunstig was zijn we ’s avonds vertrokken en  langs de kust naar het oosten gemotord en gezeild. De 2^e nacht, midden op de MONA PASSAGE een berucht stuk zee, waar stroom en wind beide tegenstaan, sloeg de motor opeens af. Motor zelf nog goed gelukkig, want in z’n vrij liep hij nog prima. Maar geen beweging meer in de schroef te krijgen.  Goede raad is duur, dus wat nu: omgekeerd naar de DR, om bij licht te kijken wat er aan de hand was. Tenslotte hebben we duikapparatuur aan boord. Om dat midden op zee te doen, dat leek eng. In het donker gaat dat zeker niet, en bij licht met hoge golven en geruchten over haaien leek ook niet zo aantrekkelijk. 

Een enorm net nu uit de schroef.

Lang verhaal kort: de schipper ging te water  in Samana Bay en in no time had hij een enorm visnet uit de schroef vandaan geknipt en gesneden. Fileermes is nu wel helemaal bot helaas. Maar goed. We konden weer verder.  In totaal 3 etmalen gemotord en gezeild, toen waren we dan in Mayaguez, in Puerto Rico.

Weer een heel ander eiland, met een heel andere sfeer. Heel relaxed, ook weer Amerikaans.