Nu alweer in Vannes, prachtig mooi weer, erg warm zelfs. 3e kathedraal alweer van deze reis. In Quimper ( 2e) deze beeldengroep, waarvan je zou zweren dat hij uit een Nederlandse 50er jaren kerk kwam. Niets is minder waar: het is een 17-eeuwse houten beeldengroep. Toch kitscherig?
Op het eiland Belle Ile zijn we 3 hele dagen gebleven, op en neer gaand op de getijden, vastliggend aan 2 moorings. Bij eb liep de haven helemaal leeg, je zag zware kettingen, begroeid met wier, oesters en ondefinieerbare andere zaken op de bodem liggen. Aan die kettingen lange andere kettingen met kleine eens rode boeien eraan. Aan die drijvende boeien lagen wij dan weer vast. Bij eb dus lopen naar de kant, op je crocs, bij vloed roeien met het bijbootje. Boodschappen in heel kleine winkeltjes. ’s Avonds sprongen in de weer vollopende rivier de vissen wel 30 cm uit het water. Kortom een prima leventje.
Toch weer verder. Onze vlag wappert kapot. De naaimachine wordt tevoorschijn gehaald, en met veel kleermakerstalent naait Casper de ene naad, na de andere.
Bij het uitvaren de tonen van de pipes, ook hierin zijn de Bretonnen echte Kelten .

2010-06-15, Loctudy, Zuid-Bretagne,
Even een groet van Casper en Geertje vanaf de Abel. Stukje bij beetje schieten we op. Hadden we eerst te klagen over gebrek aan wind, en moesten we veel op de motor varen: dat weer heeft plaats gemaakt voor een depressie-trein, waar we nu al wel een week mee te maken hebben. Harde wind, somber weer,met een enkel dagje ietsje beter, zodat we dan een stukje verder varen. Eergisteren zijn we aangekomen in Loctudy, een klein plaatsje aan de Bretonse Zuidkust, voorbij gruwelijke zee-engten als de Raz-du Sein, waarover afschrikwekkende verhalen in de “Reeds” staan: Bon voyage en het noodkanaal op de marifoon standby. ”Reeds Almanac” is de bible van iedere zeiler. Echter toen wij daar voeren, helemaal precies zoals aangeraden zoefden Franse boten ons kris-kras voorbij, zonder een spoor van de doodsangst zoals die ons ingeboezemd was. Zo zie je maar, het heeft voordelen om geen engels te kennen. Voor anker in een rivier, windkracht 8. Een bijboot-tochtje naar de kant levert veel natte kleren op ( Casper) , tenzij je je geheel in het regenpak hult (Geertje).
In Roscoff ( zie foto) werden we attent gemaakt op een kapel, waar de 8-jarige Maria Stuart in Frankrijk aan land is gestapt, waarschijnlijk om een Franse opvoeding te krijgen (in een klooster?), want later voer ze terug naar Schotland om tot koningin gekroond te worden en werd door toedoen van Elisabeth van Engeland (haar bloedeigen nicht) onthoofd. Ja ja, het is allemaal wat. Via de wereldomroep blijven we op de hoogte van het wel (winst Oranje tegen Denemarken) en vooral het wee (Wilders winst) in het Vaderland. Ben benieuwd wat de formatie oplevert. In Roscoff nog een angstig moment voor het bijbootje, dat geplet dreigde te worden door een veerboot, gelukkig zonder kleerscheuren ervan af gekomen. Ook nog een foto van een heerlijke patissier, dit soort dingen doet aan de praktijk denken, waar ook altijd gebak was. Het kost moeite om de Methode Montignac te blijven aanhangen. Tenslotte Camaret-sur-Mer: rijen met Menhirs, die iets met de pleiaden te maken hebben. Wat er stond was over van een veel grotere rij, latere mensen vonden het handig om ze voor andere dingen te gebruiken. Zo gaat dat. Zelfs stenen stromen.
2010-06-19, Ile de Croix.
Paar dagen prachtig weer, zomerkleren aan. Prachtig klein eilandje bezocht en rondgefietst. Enkele klimmetjes zaten er wel bij, maar de fietsen waren met vele versnellingen. Dus dat lukte allemaal wel. Het heeft iets weg kwa sfeer van Vlieland. Ook dat wachten op de Veerboot van drommen mensen, en vele eettentjes . De veerboot legt aan, enigszins beangstigend op 10 meter vanaf onze mooring –plek. Soms een luide toeter, soms helemaal niet. De kapitein kan gelukkig erg goed aanleggen.

In potdichte mist in Trebeurden. Vannacht aan ankerboei voor de haven, vandaag de haven in, boodschappendoen, brood halen en naar de epicerie, waar ze behalve een enorme hoeveelheid wijnen, cognaccen en whisky’s ( ook die) een klein beetje fruit en groenten verkopen. Ook kant en klare kip in de koeling. Ja je wordt toch wat makkelijker, en af en toe gaan de principes overboord. Beetje saai plaatsje hier. Gisteravond tijdje voor anker vlak bij een klein rotseilandje met strandje. Het is hier een en al rots. Naar de kant met het bijbootje. Nest met ei van mantelmeeuw erin. Ook kuiken. Ouders in rep en roer, dus wij maar weer terug naar 't schip.Op de foto’s nog impressies van Treguier en mijn worsteling om alles op de blog te krijgen. Ondertussen ging Casper naar de kathedraal en brandde een kaarsje voor Harm, (die middenvoor,)bij St Yves, die dan wel niet precies een beschermheilige voor de reizigers is, maar allicht zijn steentje kan bijdragen

2010-06-03, Tréguier.
Vandaag bij de havenmeester even ons eigen blog bekeken. Het aantal volgers groeit, en inspireert meteen tot nieuwe inspanningen. We kunnen hier op internet, bellen met skype, liggen in een prachtige haven. Gisteravond gearriveerd, zonnig, vogelgeluiden op een zacht stromende rivier. Als ik in het water kijk zie ik kwallen voorbij komen drijven, die zwakke zwembewegingen maken, verbinding met zee. Gisteren zijn we vanaf HERM gevaren, een piepklein eilandje tegenover Guersey. Een paar foto’s zitten erbij. Er stond nl een harmonium in een 1000 jaar oud kerkje, ook is er een foto hoe we daar voor anker liggen, het ziet er heel rustig uit, maar in werkelijkheid was het schommelen en slapen in de stabiele zijligging. Ter contrast nog even Casper toen het nog erg koud was op zee. Sudoku’s doen we om scherp te blijven, alhoewel ik alleen “superleicht” kan. Casper doet moeilijker.
Treguier is de eerste haven waar we nog niet eerder zijn geweest met de boot. Vanaf hier wordt het allemaal nieuw. De kust is hier ruig, met veel rotsen wel liggen er voldoende tonnen. Toch is het goed opletten geblazen. Het helpt om achter andere boten aan te varen, waarvan je dan hoopt dat die het weten, in ieder geval als zij op de rotsen gaan, zien wij dat dan op tijd.