In Suriname op reis

Vandaag teruggekomen van een uitstapje naar Nickerie, helemaal in het westen van Suriname, aan de kust. Met een taxi erheen, daar rij je dan wel 3-4 uur over ( prijs 280 SRD ongeveer 41 euro), langs de Oost-West verbinding. Hotelletje genomen, daar gistermorgen om 8 uur ’s morgens opgehaald voor een tocht naar Bigi Pan, een groot zilt meer tussen de rijstvelden en de oceaan, wat tot enorm natuurgebied is verklaard en waar honderden witte reigers en ook rode ibissen huizen. Heel veel visarenden gezien, ook buizerdarend. Onze vrouwelijke gids wist heel veel te vertellen. Via een lange sloot arriveerden we met een houten ondiepe boot op het meer. Halverwege twee maal kaaiman gespot.( Ze zijn niet zo groot hoor). Daar bevonden zich, midden in het meer enkele zeer wrakke locaties, waar de dag op doorgebracht zou worden. Er werden hangmatten opgehangen, ook werd er allerlei leeftocht uitgeladen in het houten overdekte gebouw op palen. Vervolgens gingen we uit vissen. Er gingen staande netten mee, die in de buurt van enkele bosjes werden uitgezet, waarna de vissen werden opgejaagd in het net. Gids Stephanie en bootsman Brian gingen te water, ook Casper ging helpen met het net. Zakten tot over hun knieën in de modder en slik. Water kwam tot het kruis. Persoonlijk heb ik de modder niet aangeraakt.
Daarna vissen uit het net plukken, vuur gemaakt in gebouwtje in de vuurplaats, en vis gebakken, evenals gebakken banaan. Daarna nog varen over het meer. Prachtige visarenden gezien, veel kale bomen. Het hoe en waarom van dit massale afsterven weten we niet, misschien tgv verschil in zoutgehalte.Hoe dan ook. Naast de jungle-tour naar Botopasi, waar we gelogeerd hebben in hutjes en 4 nachten zijn gebleven, een hoogtepunt in ons verblijf hier. In Botopasi hebben we een wandeling gemaakt in de jungle: inderdaad heel donker, en vochtig. In no time ben je helemaal klam. Mooie planten, vlinders. Gids mee en woudloper met geweer. Jaja. ( voor bosvarkens? Want jaguars zijn daar niet). In de hut vreemdsoortige spin, de Guyana-krabspin, een meer dan 15 cm groot beestje. Wordt zelden gezien, aldus het boek. Buiten de hut diverse vogelspinnen in grote en kleine maten. Eerst wel eng, maar ze blijven zitten waar ze zitten en verroeren zich niet, zijn overdag in hun holletje, eten ongedierte. We hebben ze bekeken en met rust gelaten. Tamme Toekan bij de hutjes, die een uitval deed naar je kuiten.Op de boot aan kakkerlakken bestrijding gedaan. We hebben veel opgeruimd, weggegooid en gif gespoten. Ook staan overal aanlokkelijke kleine dopjes met boorzuurpoeder, waar de beestjes niet tegen kunnen: de een beweert dat ze steriel worden ervan, de ander dat ze obstipatie krijgen en exploderen. We zullen zien.
Vlakbij het dorp Mungo hebben we Julianadorp bezocht. Als je goed kijkt zie je de naam nog staan onder talloze graffiti. Gek genoeg leken de huizen een beetje op die in Doorzwin.
Ton en Goswin zijn de afgelopen 3 weken onze gast geweest op de boot. Ton heeft het record: “buiten slapen” gebroken, zelfs in muskietenrijke gebieden. Al had hij wel een groot muskietennet tot zijn beschikking. Hij heeft ’s nachts veel in het water horen plonzen en door de struiken langs de rivier horen denderen, toen we ankerden in de rivier de Cottica: dat moet dus een TAPIR geweest zijn. In het water: een enorme zeekoe, het leek wel het monster van Lochness in de Cottica. Heel anders als die slome zeekoeien in Artis, die ronddrijven in een groene soep.
Over enkele dagen klaren we uit in Suriname en gaan weer samen verder. Het reisdoel is Trinidad/Tobago, onze eerste Caribische eilanden.