2010-09-11, Porto Santo
Vanuit Lissabon richting Faro, een plaats aan de Zuidkust van Portugal, met een soort Waddeneilanden voor de kust, mooie ankerplekken. Ponte Cais, klein plaatsje op Ilha Culatra, een zanderige plek, waar de wegen bestaan uit voetpaden van betonplaten. Wel enkele winkeltjes, met oa lekkere amandelkoekjes. Qua yoghurt was het behelpen. Sinds Frankrijk geen echt lekkere yoghurt meer gezien. Wel lekkere tomaten, veel lekkerder als thuis. Allemaal kleine Afrikaans-achtige huisjes op het eilandje. Geen flats. Er was een vissershaven met talloze kleine visbootjes, waaruit kilometers netten tevoorschijn komen. Men vist hier met staand wand, dat enkele meters onder het wateroppervlak drijft. We dachten steeds dat het kreeftenkorven waren, maar nee dus. Eenmaal in volle vaart over een vlaggetje plus drijvertje heengevaren. Nou, dat hebben we geweten. Het schip lag meteen stil. We voeren onder zeil, niet op de motor, anders was het hele boeltje in de schroef gekomen. Omdat ons roer kan opklappen dat maar eens geprobeerd, en inderdaad gleden we er toen af. Maar tevoren duwen met pikhaak hielp helemaal niet. Er schiet dan door je heen dat het touw gekapt moet gaan worden ( maar hoe en waarmee? , het touw was erg dik! ) Daarna natuurlijk veel voorzichtiger. Uit de buurt van vlaggetjes met drijvertjes. Na enkele dagen terug naar het Westen, naar Lagos. Nieuw probleem: een rokende motor, met te weinig koelwater. Een impeller bleek stuk, gelukkig kon de schipper dit mankement zelf opsporen en herstellen. We hadden een reservesetje bij ons. Een en ander moest geschieden bij een temperatuur van meer dan 30’C. Ik ben dus maar boodschappen gaan doen. Het is niet altijd een lolletje om zeiler te zijn.
Vanuit Lagos in 3,5 dag naar Porto Santo. Heel voorspoedig. Veel plezier van de luisterboeken gehad bij de nachtwacht. 4 uur wachtlopen duurt lang, en het uitspansel blijven bestuderen hou je dan niet aldoor vol. Veel schepen hebben we onderweg niet gezien. Wel alle dagen dolfijnen.
In Porto Santo voer een schip de haven binnen, dat net een uur tevoren een tonijn gevangen had. De mensen aan de steiger kregen allen een stuk. Met vereende krachten is het prachtige dier aan moten gehakt. Vooral een Fransman maakte zich bijzonder verdienstelijk. Recept kregen we erbij in het Frans. Of wij gaan vissen betwijfel ik, nu we de maat hebben gezien van de vis.
Op de kademuur ons scheepslogo geschilderd. Het logo van Jimmy en Tineke(1996), en ook van Ruud en Ineke van de Xenia(2000) gevonden. Over 1-2 dagen gaan we verder naar Madeira, dat hier 20 mijl vandaan ligt. Vanaf een hoge berg waar we naar toe gewandeld zijn, hebben we Madeira al zien liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten