Casper en Geertje op reis: Wieke, Maya's, Pasen en snorkelen

2013-03-20, Van Panama terug naar Cartagena. Vervolgens heen en weer naar Nederland ivm de geboorte van WIEKE onze 2^e kleindochter, terug naar Cartagena en vertrek voor tocht van 8 dagen in een ruk naar Guatemala. Met Thijs en Nel rondreis door Guatemala, Honduras en Belize.

Het blijkt dat we 3 maanden niets hebben geschreven. Er is een hoop gebeurd: 2 spannende oversteken, heen en weer naar Nederland, waarbij we velen weer even gezien en gesproken hebben, en ja, we zijn op de terugtocht. Komen steeds noordelijker. ’s Nachts is het kouder, soms trek je zelfs even een dekbed over je heen.

Toen we ons realiseerden, dat we in januari heen en weer naar Nederland zouden gaan, was het zoeken naar een plek, waar we de boot veilig konden laten liggen. Ook speelde mee, dat het vanuit Panama zeer hoog-aan-de-wind zeilen is naar het Noorden. Je moet immers om Honduras heen, dat ver in zee steekt, tegen de Noord-Oost-Passaat in. Daarom hadden we bedacht, dat we beter vanuit Panama langs de kust konden terugzeilen naar Cartagena, Colombia. Vandaaruit zou de koers gunstiger zijn.

De kans op tegenwind was daar dan ook wel aanwezig, maar de afstand naar Cartagena is veel korter.

Goed naar de weerberichten gekeken. Weergoeroe Chris Parker geraadpleegd, die ons overigens afried te vertrekken. Toch zijn we gegaan. Weerbericht was niet eenduidig: er zou geen harde wind zijn, maar wel hoge golven. Uiteindelijk viel dat allemaal mee, en opgelucht en trots arriveerden we in minder dan 2 dagen in Cartagena, alwaar we hartelijk werden ontvangen door al het havenpersoneel, en de juffrouwen van onze vaste supermarkt.

Ook het regelen van een plek in de haven verliep zeer voorspoedig, waarbij als curieus feit moet worden verteld, dat toen we aan gingen leggen (de punt op de kant en de achterkant aan een ketting op de grond) een van de mannen die hielp aanleggen te water sprong, om een lijn vroeg, naar de bodem dook, en de lijn daar vastmaakte. ( in de haven wordt gepoept en gepiest, er wordt olie gemorst, etc. )

Terug uit Nederland kostte het ons enkele dagen om de boot in gereedheid te brengen voor de oversteek naar Guatemala. De eerste dagen stonden er hoge golven en flinke wind. We voeren met de kleine fok en met 1x gereefd grootzeil. Wachtlopen, 3 uur op en af, zodat ieder 6 uur slaap in de nacht heeft. Na enkele dagen nam de wind wat af, de zee werd wat rustiger, en we bereikten in goede orde de plek waar we zeg maar links af gingen slaan, richting Guatemala. Nu meer scheepvaartverkeer, dus nog eens goed op de kaart gekeken, en een geultje gekozen, wat ondieper, waar de grote vaart vermoedelijk niet zou varen. Wel weer Hondurese vissers nu natuurlijk. En op dat Honduras, daar had ik het niet zo op, allemaal lieden die met drugs van doen hadden, zo had men ons verteld, al waren er ook bekenden van ons, die dat onzin vonden, en zonder kleerscheuren al jaren door dat gebied voeren. Maar ja, je weet het niet, dus ik wilde ’s nachts met gedoofde lichten varen. Gewoon zelf goed opletten. Dat hebben we toen een nachtje gedaan. Daarna waren we weer op dieper water, waar geen visserij was. We hadden gerekend op een tam tochtje, dit stukje: voor de wind, erg snel zou het wel niet gaan. Maar wat gebeurt er: ’s nachts prachtige heldere sterrenhemels, wassende maan, gevolgd door grijze luchten overdag en buien. Je vaart voor de wind, dus die bui krijg je zo je kajuit in. Hiervoor heeft Casper een houten schot gemaakt, dat zetten we dan even in de kajuit ingang.

Dan komt er een donkere lucht aan. Voor de zekerheid bergen we de zeilen. Alleen het voorzeil staat op de boom. Voor een bui gaat het altijd harder waaien. Nu, in een oogwenk waait het opeens knijterhard, de zee wordt wit, we loeven op, zodanig, dat de afwasteil, die we net lieten vollopen om even af te wassen, over ons heen stort. Chaos binnen en een hevig klapperend zeil buiten. Casper stormt naar buiten de regen in, en ik, aarzelend ook. Het is alle hens aan dek. Vervolgens zo goed en zo kwaad als mogelijk het hevig klapperende gescheurde voorzeil opgerold, dat lukte gelukkig nog, en voor top en takel voor de wind uit gedreven. Ik kijken op de radar of de bui al haast voorbij is, heel lang duurt het meestal niet, zie ik pal op ramkoers een groot vrachtschip op ons afkomen. Hij is nog 6 mijl van ons vandaan, maar dat is niet heel ver meer. Na aanroepen, en melden, dat we “not totally under control” zijn, verlegt hij zijn koers voor ons, en kunnen we de schade gaan bekijken.

Dikke pech natuurlijk. Het is even slikken, als bij de zeilmaker, die er blijkt te zijn in Guatemala, dit grapje van nog geen 10 seconden US$ 375,- kost. Maar ja, je hebt geen keus. We willen uiteindelijk wel thuis komen, en dat kan alleen met goede zeilen.

De "officials" bij aankomst in Guatemala komen aan boord: onze agent Raoul vooraan met pet; verder de capitan del puerto, de immigracion, de sanitation en de agriculture; alles in een ontspannen sfeer zoals je ziet.

Guatemala hebben we bereisd met mijn zus Nel, en Thijs, haar man. Met busjes, en later, als we een beetje in de gaten hebben hoe het allemaal werkt, gaan we ook met de lijnbus. Het is nog niet erg lang geleden, dat de gewelddadigheid nog veel groter was, hier. In het straatbeeld valt op, hoeveel mannen er met geweren, mitrailleurs, pistolen, automatische wapens etc rondlopen. Bij elke bank staan er wel 3 met het geweer in de aanslag. Ik zag zelfs een auto met gasflessen,waar bovenop een gewapende man stond. Maar je went eraan. De mensen die we zagen en spraken waren allemaal heel aardig en vriendelijk. We zijn met een minibusje eerst naar Honduras gereden, naar een Maya-site die Copan heet.

Vorst Konijn 18 in zijn jonge jaren

Hyerogliefentrap waarmee het Maya schrift ontcijferd is kunnen worden.

Macaws, wij kennen ze als Artis-papagaaien

Meer dan 1000 jaar oud balspel-veld, in Copan, Honduras.

Het huidige Copan Ruinas, bij avond.

Bij de Hondurese grens moesten we een beetje geld betalen, en weer een hele paperassen winkel invullen. Zaten we alweer 5 km verder in het busje, ontdekt Nel opeens, dat ze haar rugzakje heeft laten staan bij de grens. Chauffeur in het spaans duidelijk gemaakt wat er aan de hand is, en meteen rechtsomkeerd gemaakt. En jawel: hij staat er nog gewoon op het bankje waar ze heeft zitten schrijven.

Hierna is onze opinie over Honduras in gunstige zin bijgesteld.

Overigens heel bijzonder, de beeldhouwwerken en tempels van Copan. De foto’s spreken voor zich.

Antigua, de oude hoofdstad van Guatemala. Op de achtergrond de vulkaan, waardoor de plaats diverse malen verwoest werd, zodat men uiteindelijk besloot de hoofdstad te verplaatsen. Dat is nu Guatemala City, een miljoenenstad.

Ook ons verblijf in Antigua, met een bezoek aan Chichicastenango, dat is een plaatsje waar op 2 dagen in de week een drukke markt wordt gehouden, waarbij de bevolking uit de omliggende gebieden met hun waren naar de stad komen, moet vermeld worden. De Maya-vrouwen zijn gekleed in gekleurde handgeweven doeken.

Zondagsmarkt in Chichicastenango

Op de trappen van de kerk

In Antigua zelf maken we een Paas-processie mee, waarbij een enorm beeld op een plateau van zeg maar 16 x 4 meter door de straten wordt gedragen, Heel zwaar is het. Aan de lange zijden dragen 40 mannen aan weerszijden het beeld op hun schouder, aan voor en achterzijde wordt geduwd en geremd. De mannen zijn gekleed in het paars en bewegen zich voort als in trance, wiegend. Op het enorme beeld staat Jezus van Nazareth in het midden, die zijn kruis torst. Voor hem zie ik de Ark des Verbonds, met de engelen erop. Achter hem ook nog een engel, ’t kan ook Johannes de Doper geweest zijn. We zien met angst en beven, dat het gevaarte aan de elektriciteits en telefoonkabels zal blijven haken, die schuin over de kruispunten in de stad hangen. Maar ook daar is aan gedacht: Er lopen mannen met lange stokken, die de kabels omhoogduwen, zodat de Heer eronderdoor kan. Achter het voorste beeld volgen nog enkele kleinere beelden, en dan komt er opnieuw een groot beeld, waarop Maria met het lam Gods. Zij wordt door louter vrouwen gedragen, waarbij er ook hier weer sprake is van remmen en duwen. Sommige draagsters gaan flink door de knieen, enkele hebben een kind aan de hand. De Processie is ’s morgens om 10 uur gestart in Jocotenango, een plaatsje in de buurt, en zal ’s avonds om 10 uur afgelopen zijn. Er zijn veel reserve dragers, ze lossen elkaar af. Het is een eer om drager te mogen zijn.

Kathedraal van Antigua: een ondiepe kerk. De achterkant is ingestort door een aardbeving.

De processie komt 's avonds langs de kerk, en ontvangt de zegen van de pastoor. Grote wierookwolken.

Om 19.00 komt de processie langs de kathedraal, waar de priester buiten staat, klaar om de zegen uit te spreken. Het is nu donker, maar de beelden zijn allemaal verlicht. Er wordt gezongen, en er wordt met enorme wierookvaten gezwaaid, waardoor het hele plein voor de kathedraal, dat stampvol mensen staat in dichte rookwolken wordt gehuld.

Zoiets is toch niet in Europa voor te stellen… Het geloof leeft hier echt, al kan ik me niet helemaal aan de indruk onttrekken, dat een spektakel zoals we hier gezien hebben ook plaatsvond bij de oude Maya-volkeren: Het hele plaza vol met het toegestroomde volk, waarbij er dan regen werd afgesmeekt, of de zonnegod werd aangeroepen door hogepriesters, die dan onbegrijpelijke handelingen verrichtten daar bovenop zo’n Tempel.

In onze haven zijn wapens gelukkig verboden.

Uiteindelijk via de Rio Dulce Guatemala verlaten, en naar Belize.

Hier hebben we opnieuw een Maya-site bezocht, die geheel in het oerwoud lag, nog maar voor een fractie is uitgegraven. De site was alleen over water bereikbaar. Heet LAMANAI.

Tempel van de JAGUARS, met enige verbeeldingskracht zie je links en rechts onderaan 2 Jaguarkoppen.

Tempel van de Maskers

Jungle-pad naar de tempels.

Gisteren zijn we onder geleide van een gids gaan snorkelen op een plek waar verpleegsters-haaien en roggen te zien zouden zijn. Wel eng, maar iedereen doet het. Ook enorme Groupers, een soort zeebaars, en talloze andere grote vissen met engelse namen als horse-eye jack.