Van Mexico naar Cuba

2013-04-24, Van Mexico naar Havana

De oversteek van Isla Mujeres naar de meest westelijke punt van Cuba, Cabo St Antonio was niet zo ver, maar viel toch tegen: we hadden harde wind, akelige klotsgolven en de stroom zette ons flink uit de koers. Dus hebben we de motor bijgezet, en al motorsailend lukte het ons om de Cubaanse kust te bereiken. De diepte nam af van een paar duizend meter naar een meter of 7-8. Daarmee veranderde het golfpatroon en kwamen we in rustiger vaarwater. Elke boot die we zagen ( het waren er maar 2) daarvan dachten we, dat het de Guarda Fronteras was. De kustwacht, die, zo hoorden we, dag en nacht patrouilleert. Maar nooit een Guarda tegengekomen in de 5 dagen, dat we doorgezeild zijn naar Havana. Daar in Marina Hemmingway ingeklaard. Een grote, internationale jachthaven, die duidelijk betere dagen heeft gekend. Nadat alle officials aan boord geweest waren, met soms duidelijke bijbedoelingen om ons geld af te troggelen voor prive-doeleinden, kregen we een ligplaats naast de disco(!) toegewezen, zodat we de eerste paar dagen met oordoppen in geslapen hebben. Nadien kregen we gelukkig een andere plek.

Overigens, het moet gezegd, waren de Cubanen over het algemeen erg aardig.

Straatartiesten op het Plaza de las Armas

Met een shuttle bus kon je gratis naar Havana. Daar zijn we dus een keer of 5 naar toegegaan.  Hier volgen wat foto-impressies. Ik had niet gedacht, dat het een stad met zoveel allure zou zijn. Wel is alles totaal verwaarloosd, en is de bevolking verpauperd.

Kathedraal uit 17e eeuw, gebouwd door de Jezuiten.

Hal van een lagere school, onder de hoede van Che Guevara

Socialistische literatuur op de Plaza de las Armas

Vervallen pand in de oude binnenstad, bewoond door enkele gezinnen per verdieping.

Er wordt ook veel gebedeld op straat. Maar in het algemeen zijn de mensen  niet broodmager. Ook is de stad wel pittoresque, zo slonzig. Men is bezig met restauratie van de oude stad, die op de Unesco lijst staat.

Moderne kunst op straat. Ook het museum voor Cubaanse kunst was een prachtig gebouw met een indrukwekkende moderne kunst collectie.

Zoals bekend moeten toeristen het volle pond voor alles betalen. Wij betaalden voor van alles met CUC’s (spreek uit: KOEK ). 1 Cuc = 1,1 USD = 23 cubaanse pesos waard. In een boekwinkeltje hebben we bv een stapeltje kinderboeken gekocht, ik wilde daarmee mijn spaans wat opkrikken. De hele stapel kostte minder dan 2 CUC. Dat is zo ongeveer 2 euro. Maar een biertje, of kopje koffie, dat is net zo duur als in Amsterdam. Ook het huren van een auto was 80 CUC per dag, en je kon geen auto huren voor een dag, nee, het moesten er 3 dagen zijn. Dat maakte ons verblijf al met al toch nog duur.

Overal muziek, na afloop verkooop van CD's

Toch is het een bruisende stad. Overal wordt muziek gemaakt en is er reuring. We ontmoetten nog 2 jongens, die muziek voor ons gingen maken. Een met een gitaar, een met een viool. Ze speelden heel mooi, de 4 jaargetijden van Vivaldi notabene. Ik vroeg of ze op het conservatorium hadden gezeten. Wat bleek: de violist was elektricien, had het vioolspelen op straat geleerd. Hij verdiende met muziekmaken veel meer als met zijn eigenlijke baan: daarmee kreeg hij een bedrag overeenkomend met 

12 dollar per maand!

Er rijden duizenden 50-60-jarige auto's rond, die hier nog in leven worden gehouden.

Vervallen binnenplaats van 19e eeuws pand.

.

Overal sigaren hier.

Ook het museum van de revolutie hebben we bekeken. Meer uit historisch oogpunt, want het verheerlijken van strijd en oorlog, plus de foto’s en galmende propagandistische leuzen waren wel onsmakelijk natuurlijk. Ook de VS heeft hier een erg onfrisse rol gespeeld. President Batista, die Castro heeft kunnen verdrijven in 1959 was erg pro-Amerika, maar verkwanselde zijn land aan de Maffia en had zelf een dikke bankrekening, terwijl hij de bevolking liet kreperen. Daar vochten ze dus tegen. Libertad o Muerte. Het is wel een wonder dat ze het voor elkaar hebben gekregen. De bevolking heeft er ook wel van geprofiteerd, maar is nog steeds onvrij en arm. Net als in het Oostblok is de ontwikkeling en de vooruitgang na de revolutie verstard. Enfin, het embargo is er nog steeds, en hoewel Raul Castro minder rechtlijnig is als Fidel, zullen ze wel allebei dood moeten zijn, voor de VS zijn onverzoenlijke houding iets zal versoepelen.

Zolang deze spotprent van Bush levensgroot in het staatsmuseum van de revolutie hangt zal het embargo nog wel even duren.

Tentoonstelling naar aanleiding van de herdenking van de rakettencrsis van 1962. Is dat in Europa herdacht?

Na ongeveer 2 weken Cuba, zijn we doorgevaren naar Ft Lauderdale. VS. We zijn zo wijs geweest om niet te zeggen, dat we uit Cuba kwamen. Ze keken bij de douane, en bij de immigration niet naar de datum van vertrek uit Mexico, gelukkig, want dan zouden we door de mand gevallen zijn. Om buitenlandse bezoekers niet in verlegenheid te brengen, stempelen de Cubanen je paspoort niet, maar stempelen ze op een los velletje. Amerikanen is het verboden om naar Cuba te gaan, vanwege het embargo, wat nog steeds bestaat tussen de VS en Cuba. Toch zagen we nog best veel amerikaanse jachten daar rondvaren, die kennelijk zich niet stoorden aan deze bepalingen.