De atlantische oceaan.

30 Mei tot 16 Juni 2013, oversteek van Bermuda naar de Azoren.

30/05

Druk doende geweest met het inslaan van allerhande voorraden: eten, snoep, bier en frisdrank. 

Zo houd je paprika's goed op zee.

Water ingenomen, diesel getankt.

In de mast geklommen om de verstaging te controleren: alles OK

Convict Bay Bermuda.

Uitgeklaard bij de CUSTOMS. We krijgen ons seinpistool weer terug. Dan varen we de Convicts Bay uit, en door de Cut naar buiten.

Prachtige tropical birds daar. Witte soort grote stern met 2 lange middelste staartpennen. Ze duiken spiralend in het water. De nationale vogel van Bermuda.

Na het vrijvaren van het eiland kunnen we hoog aan de wind varen. De zee is prachtig glad. Kleine stuurautomaat, via de windvaan, stuurt prima. We beginnen langzaam in te slingeren. Zo’n lange afstand daar stel je je op in.

Windmolen en windvaan, beiden onmisbaar.

31/05

Tweemaal per dag hebben we via de korte golfradio contact met Spray en Mauyva van

Ad en Beatrijs, die een dag eerder zijn vertrokken. Spray voer samen met ons uit.

Een nederlands-talig radionetje is in het leven geroepen. Veel Nederlandse boten om ons heen: we zien ze niet, maar horen waar ze zich bevinden over het NETJE.

Spray blijkt een olie-lekkende keerkoppeling te hebben en komt nu transmissie-olie te kort. Wij hebben daar nog genoeg van. Spray laat een lange vislijn met boei eraan uitvieren aan hun achterkant. Wij pikken hem op, binden er het in plastic verpakte flesje aan. Gaat prima zo.

Onze vislijn hangt er meestal voor spek en bonen bij. Ineens een ratelend geluid, gekrijs van een vogel: er zit een Tropical Bird aan onze vislijn vast: is op het aas gedoken. Boot afgestopt. Lijn naar binnen, vogel gepakt ( Casper) . De haak zit ondiep in zijn wang, onder zijn oog. Hij wordt bevrijd. Zit nog even op het water bij te komen. Vliegt dan weer weg.

01/06

Rustige dag. Wat uien van Spray gekregen, weer met de hengel. Veel gelezen. Geertje breit een MUIS voor Wieke. Sinds vanochtend weer kunnen zeilen: maken een bescheiden snelheid. Maar de boot gaat door, uur na uur, dag na dag.

02/06

Afgelopen nacht gemotord. Overdag weer onder zeil. Het is vandaag zondag, dus Chris Parker geeft geen weerberichten en adviezen over de radio. We hebben wel weerkaarten uit Boston kunnen downloaden. Zelfs kunnen uitprinten. Hoe is het mogelijk allemaal. We blijken vlak ten noorden van een groot hogedrukgebied te zitten.

We zien cirrus-bewolking uit het noorden komen, met een prachtige HALO rond de zon. Volgens de weerkaart moet dat een front zijn, dat 500 nMijl ten noorden van ons ligt.

Halo rond de zon, deze foto werd gemaakt in Havana.

03/06

Vannacht weer moeten motorren. Overdag gezeild. Eerst zelfs met de gennaker, tot de wind hiervoor te sterk wordt en de boot steeds oploeft en uit zijn roer dreigt te lopen. Gennaker weer naar beneden. Veel gedoe vind ik dat (Geertje).

04/06

We zeilen de hele dag al. In het begin van de nacht is er een prachtige lichtende zee.  Er is een verlichte boeggolf en een zilveren kielzog. Overdag grote jager gezien en enkele pijlstormvogels, die gracieus vlak boven de golven zweven, soms maar enkele centimeters boven het water; nooit raken ze de golven aan. Soms gaan ze in het water zitten, en gaan daarna weer vliegen met een aanloopje met behulp van hun poten.

Spray vaart vlak bij ons.

De Spray met Lutz en Krina Hesse.

Vannacht een mail van Chris Parker gehad. We moeten niet boven de 38 ‘ Noorderbreedte komen, want dan krijgen we meer dan 30 knopen wind. Ook niet beneden de 35 ‘ N, want dan ZERO wind.

05/06

Sinds gisteren middag is de wind aangetrokken tot 17-20 knopen. Er staat stroom mee. We hebben een snelheid over de grond van 7,5-8.0 knopen.  Soms surfen we de golven af met 10 knopen, ( een knoop is 1,8 km/uur) . Golven soms 3-4 meter.

Vanmorgen vroeg uit bed voor het zetten van een tweede rif. Het grootzeil wordt dan kleiner gemaakt. Net weer in bed ( Casper) en dan is het gas op. Geertje was net bezig brood te bakken. Het gerezen deeg moest echt de oven in. Met zwemvest en life-line naar het achterdek om in de hoge zee een gasfles te verwisselen.

Nu blijken de accu’s tamelijk leeg te zijn: We starten de motor om stroom te draaien: er blijkt geen koelwater opgepompt te worden!  Wat nu weer. Alles gedemonteerd. Ondertussen zeilt de boot onvermoeibaar voort, dansend over de golven.  Via de marifoon met Lutz overlegd. De deksel van de pomp en het wigje in het pomphuis zijn flink versleten: nieuwe geplaatst.  Alles doet het weer.  Een Murphy dag!

Overigens wel een dagafstand van 175 mijl, wat een topper is voor de Abel. 

06/06

Vandaag over de radio berichten over de “ ex tropical storm ANDREA “, die ten noorden van ons langstrekt. We gaan wat naar het zuiden afzakken om de harde wind te ontlopen.

Je moet je literatuur bijhouden.

Vandaag opnieuw gesleuteld aan de motor, omdat de pomp weer geen water opzoog. Uiteindelijk blijkt er een slangeklem wat los te zitten, zodat er water lekt uit de oliekoeler van de keerkoppeling. Slangeklem vastgezet en Geertje krijgt het idee het hele systeem eerst te vullen met water via de wierpot. Hiermee loopt alles als een zonnetje.

Ook weer een probleem met de computer en korte golfzender. Zendt niet goed. Mogelijk gecorrodeerde contacten? Ik behandel de USB-stekker met contactspray. Dat was niet zo’n goed idee, want daarna was het helemaal hommeles. Stekker weer schoongemaakt met 70% alcohol. Dit lijkt te helpen.

Om deze dag toch nog in majeur af te sluiten: we zeilen de hele 24 uur prachtig. Mijl na mijl. De windvaan werkt onvermoeibaar.

08/06

Nog meer “rampen”. De keerkoppeling van de Spray heeft het begeven. De motor is dus niet meer bruikbaar voor de voortstuwing. Overdag konden we nog zeilen. ’s Avonds totale blakte. We drijven rond midden op de oceaan. Duizenden kilometers van land en met 5 kilometer water onder de kiel. We moeten denken aan de verhalen uit de oude zeilvaart over 2 weken ronddrijven in de doldrums.

Over 1,5 dag zou er weer fatsoenlijke wind moeten komen. De gribfiles laten een wind zien van ongeveer 20 knopen. Gelukkig geen ex tropical storm. Overigens blijkt er stroom te staan: We drijven met 0,5 mijl per uur naar het WESTEN.

Ondertussen hebben Ivo en Fenneke aangeboden om in Nederland via internet de scheepsweerberichten voor ons gebied te raadplegen en 2x per dag naar ons toe te mailen. Geweldig: steeds volgen er nauwkeurige adviezen vwb de te varen koers, zodat we de meeste wind hebben. We zijn immers solidair met de Spray, en blijven bij hen in de buurt varen of drijven.

  

09/06

Er zijn diverse Nederlandse en Engelse radionetjes, dagelijks. Dat zijn op vaste tijdstippen en frekwenties contacten via de korte golf radio. Er worden  posities uitgewisseld en het weer wordt besproken. De gesprekken zijn nogal chaotisch. Afwisselend  huiselijke prietpraat en verhaaltjes over het weer. Iedereen is nu bezig naar het zuiden te varen, omdat het daar minder hard gaat waaien.

Schepen in de buurt hebben een  potvis en orca’s gezien.

Vanmiddag is het inderdaad harder gaan waaien. Pal van achteren.  Moeilijk sturen zo. Het schip wordt door de schuin inkomende golven telkens weggezet.

Sturen met de windvaan geeft te grote koers uitslagen. Na veel ge-experimenteer is een 2x gereefd grootzeil en de kleine fok op de boom en de windvaan gestuurd door de autohelm de beste oplossing.

10/06

Heel de dag gevaren met 20-25 knopen wind. Af en toe met uitschieters naar de 30. Het golfpatroon is verward, waarschijnlijk door de verandering in windrichting. Af en toe hoge jongens, met een krulletje erop. Soms uitschieters tot 4 meter hoog. 

25-30 knopen wind.

Er komt nauwelijks een spetje aan dek. We varen uiteindelijk met 3 riffen in het grootzeil en met de kleine fok te loevert. Soms surfen we op een breker met 10 knopen door het water. Films en foto’s gemaakt van de Spray en zij van ons. Het is wat vermoeiend, dit varen. In de nacht is het stikdonker, geen maan, bewolkt.

We zetten voor de zekerheid het schot in de opening van de kajuit, tegen een eventueel binnenwippende golf.

Forse deining.

Voor de nacht de kleine fok weggehaald, wegens de verwachting van een ruimende wind, waardoor we in het donker de fok zouden moeten gijpen. In het begin van de nacht zakt de wind wat in, en ruimt hij. We hebben de depressie doorstaan, denk ik.

11/06

Je merkt op het netje, dat iedereen wat opgelucht is over de afnemende depressie en wind. Vandaag ontspannen varen. Evengoed 6 knopen en een dagafstand van 135 mijl.

Skua gezien, dat is een grote jager, een enorme zware meeuw, geheel bruin. Ook behalve de vele grote stormvogels, kleine stormvogeltjes gezien. Dat zijn beestjes ter grootte van een  huiszwaluw en ook met een witte stuit. In het duits heten ze dan ook Seeschwalbe. Ongelooflijk, dat zulke nietige beestjes hier overleven.

12/06

In het begin van de nacht valt de wind helemaal weg. Er is helaas nog wel forse deining, wat er voor zorgt, dat we verschrikkelijk liggen te rollen. Alles klapt, kraakt, schuift en wat niet vast zit, valt. Wanneer ik ga slapen, ga ik in stabiele zijligging liggen om niet continu in bed heen en weer te rollen.

’s Ochtends een prachtige rozevingerige dageraad. Een forse groep vrij kleine dolfijnen komt even  poolshoogte nemen. Je ziet ze al van verre hoog uit het water komen aanspringen. In de loop van de ochtend komt er een bescheiden windje, waar we net op kunnen zeilen. Hier en daar zien we een  Portugees oorlogsschip, een soort giftige kwal.  Het ziet er uit als een opgeblazen plastic zakje, wat over het water drijft. 

Portugees oorlogsschip.

Op een gegeven moment ziet Casper 2 vinnen achter het schip langs zwemmen, een heel ander zwemgedrag als de dolfijnen. Een grote HAAI.

14/06

We varen nu al weer 30 uur met een windje van 6-10 knopen, voor de wind. Grootzeil en Genua te loevert. De boot wordt gestuurd door de windvaan met de autopilot. We lezen we slapen, we eten en we hebben het gevoel, dat we er bijna zijn. Alles is relatief, want we moeten nog 280 mijl, maar we hebben wel al 1600 mijl gedaan. Ondertussen hebben we moeten merken, dat de temperatuur, zeker  als er geen zon schijnt flink gedaald is. Het is lange- broeken- en- truien- weer. Af en toe zeiljas, iedere nacht onder een dekbed!.

15/06

Vandaag 40 jaar getrouwd! Het diner vandaag was niet zo goed als 40 jaar geleden.

Voorafje: een blik perziken met room uit blik, de room was echter al over datum, zag er bruin en korrelig uit: hebben we weggedaan, het werden dus alleen perziken. Vervolgens spaghetti met heerlijke saus. Alles op een adembenemende unieke lokatie, met heerlijk windje en zonnetje erbij. Nog 86 mijl te gaan.

O wat lekker!

16/06

Faial komt in zicht, en later de berg Pico op  het eiland Pico. We varen langs de zuidkust. Bij de ZO punt van het eiland valt de wind weg en nemen we de Spray op sleeptouw. Rondom Monte de Guia stroomt het hard en waait het weer hard. Beiden tegen. Slepen gaat langzaam. Om 10.30 UTC lopen we de haven van Horta binnen en worden opgewacht door de bijbootjes van de Maru en de Mauyva. Ze begeleiden ons naar de ligplaats.

De berg Pico gezien vanaf Faial

Marina Horta, Faial, Azoren.

We hebben in totaal 1889 mijl gevaren en daarvan 69 uur gemotord. Ruim 16 dagen gevaren. Gemiddelde snelheid inclusief drijfpartijen: 4.43 knoop.

Van Mexico naar Cuba

2013-04-24, Van Mexico naar Havana

De oversteek van Isla Mujeres naar de meest westelijke punt van Cuba, Cabo St Antonio was niet zo ver, maar viel toch tegen: we hadden harde wind, akelige klotsgolven en de stroom zette ons flink uit de koers. Dus hebben we de motor bijgezet, en al motorsailend lukte het ons om de Cubaanse kust te bereiken. De diepte nam af van een paar duizend meter naar een meter of 7-8. Daarmee veranderde het golfpatroon en kwamen we in rustiger vaarwater. Elke boot die we zagen ( het waren er maar 2) daarvan dachten we, dat het de Guarda Fronteras was. De kustwacht, die, zo hoorden we, dag en nacht patrouilleert. Maar nooit een Guarda tegengekomen in de 5 dagen, dat we doorgezeild zijn naar Havana. Daar in Marina Hemmingway ingeklaard. Een grote, internationale jachthaven, die duidelijk betere dagen heeft gekend. Nadat alle officials aan boord geweest waren, met soms duidelijke bijbedoelingen om ons geld af te troggelen voor prive-doeleinden, kregen we een ligplaats naast de disco(!) toegewezen, zodat we de eerste paar dagen met oordoppen in geslapen hebben. Nadien kregen we gelukkig een andere plek.

Overigens, het moet gezegd, waren de Cubanen over het algemeen erg aardig.

Straatartiesten op het Plaza de las Armas

Met een shuttle bus kon je gratis naar Havana. Daar zijn we dus een keer of 5 naar toegegaan.  Hier volgen wat foto-impressies. Ik had niet gedacht, dat het een stad met zoveel allure zou zijn. Wel is alles totaal verwaarloosd, en is de bevolking verpauperd.

Kathedraal uit 17e eeuw, gebouwd door de Jezuiten.

Hal van een lagere school, onder de hoede van Che Guevara

Socialistische literatuur op de Plaza de las Armas

Vervallen pand in de oude binnenstad, bewoond door enkele gezinnen per verdieping.

Er wordt ook veel gebedeld op straat. Maar in het algemeen zijn de mensen  niet broodmager. Ook is de stad wel pittoresque, zo slonzig. Men is bezig met restauratie van de oude stad, die op de Unesco lijst staat.

Moderne kunst op straat. Ook het museum voor Cubaanse kunst was een prachtig gebouw met een indrukwekkende moderne kunst collectie.

Zoals bekend moeten toeristen het volle pond voor alles betalen. Wij betaalden voor van alles met CUC’s (spreek uit: KOEK ). 1 Cuc = 1,1 USD = 23 cubaanse pesos waard. In een boekwinkeltje hebben we bv een stapeltje kinderboeken gekocht, ik wilde daarmee mijn spaans wat opkrikken. De hele stapel kostte minder dan 2 CUC. Dat is zo ongeveer 2 euro. Maar een biertje, of kopje koffie, dat is net zo duur als in Amsterdam. Ook het huren van een auto was 80 CUC per dag, en je kon geen auto huren voor een dag, nee, het moesten er 3 dagen zijn. Dat maakte ons verblijf al met al toch nog duur.

Overal muziek, na afloop verkooop van CD's

Toch is het een bruisende stad. Overal wordt muziek gemaakt en is er reuring. We ontmoetten nog 2 jongens, die muziek voor ons gingen maken. Een met een gitaar, een met een viool. Ze speelden heel mooi, de 4 jaargetijden van Vivaldi notabene. Ik vroeg of ze op het conservatorium hadden gezeten. Wat bleek: de violist was elektricien, had het vioolspelen op straat geleerd. Hij verdiende met muziekmaken veel meer als met zijn eigenlijke baan: daarmee kreeg hij een bedrag overeenkomend met 

12 dollar per maand!

Er rijden duizenden 50-60-jarige auto's rond, die hier nog in leven worden gehouden.

Vervallen binnenplaats van 19e eeuws pand.

.

Overal sigaren hier.

Ook het museum van de revolutie hebben we bekeken. Meer uit historisch oogpunt, want het verheerlijken van strijd en oorlog, plus de foto’s en galmende propagandistische leuzen waren wel onsmakelijk natuurlijk. Ook de VS heeft hier een erg onfrisse rol gespeeld. President Batista, die Castro heeft kunnen verdrijven in 1959 was erg pro-Amerika, maar verkwanselde zijn land aan de Maffia en had zelf een dikke bankrekening, terwijl hij de bevolking liet kreperen. Daar vochten ze dus tegen. Libertad o Muerte. Het is wel een wonder dat ze het voor elkaar hebben gekregen. De bevolking heeft er ook wel van geprofiteerd, maar is nog steeds onvrij en arm. Net als in het Oostblok is de ontwikkeling en de vooruitgang na de revolutie verstard. Enfin, het embargo is er nog steeds, en hoewel Raul Castro minder rechtlijnig is als Fidel, zullen ze wel allebei dood moeten zijn, voor de VS zijn onverzoenlijke houding iets zal versoepelen.

Zolang deze spotprent van Bush levensgroot in het staatsmuseum van de revolutie hangt zal het embargo nog wel even duren.

Tentoonstelling naar aanleiding van de herdenking van de rakettencrsis van 1962. Is dat in Europa herdacht?

Na ongeveer 2 weken Cuba, zijn we doorgevaren naar Ft Lauderdale. VS. We zijn zo wijs geweest om niet te zeggen, dat we uit Cuba kwamen. Ze keken bij de douane, en bij de immigration niet naar de datum van vertrek uit Mexico, gelukkig, want dan zouden we door de mand gevallen zijn. Om buitenlandse bezoekers niet in verlegenheid te brengen, stempelen de Cubanen je paspoort niet, maar stempelen ze op een los velletje. Amerikanen is het verboden om naar Cuba te gaan, vanwege het embargo, wat nog steeds bestaat tussen de VS en Cuba. Toch zagen we nog best veel amerikaanse jachten daar rondvaren, die kennelijk zich niet stoorden aan deze bepalingen.

Wieke, Maya's, Pasen en snorkelen

2013-03-20, Van Panama terug naar Cartagena. Vervolgens heen en weer naar Nederland ivm de geboorte van WIEKE onze 2^e kleindochter, terug naar Cartagena en vertrek voor tocht van 8 dagen in een ruk naar Guatemala. Met Thijs en Nel rondreis door Guatemala, Honduras en Belize.

Het blijkt dat we 3 maanden niets hebben geschreven. Er is een hoop gebeurd: 2 spannende oversteken, heen en weer naar Nederland, waarbij we velen weer even gezien en gesproken hebben, en ja,  we zijn op de terugtocht. Komen steeds noordelijker. ’s Nachts is het kouder, soms trek je zelfs even een dekbed over je heen.

Toen we ons realiseerden, dat we in januari heen en weer naar Nederland zouden gaan, was het zoeken naar een plek, waar we de boot veilig konden laten liggen. Ook speelde mee, dat het vanuit Panama zeer hoog-aan-de-wind zeilen is naar het Noorden. Je moet immers om Honduras heen, dat ver in zee steekt, tegen de Noord-Oost-Passaat in. Daarom hadden we bedacht, dat we beter vanuit Panama langs de kust konden terugzeilen naar Cartagena, Colombia. Vandaaruit zou de koers gunstiger zijn.

De kans op tegenwind was daar dan ook wel aanwezig, maar de afstand naar Cartagena is veel korter.

Goed naar de weerberichten gekeken. Weergoeroe Chris Parker geraadpleegd, die ons overigens afried te vertrekken. Toch zijn we gegaan. Weerbericht was niet eenduidig: er zou geen harde wind zijn, maar wel hoge golven. Uiteindelijk viel dat allemaal mee, en opgelucht en trots arriveerden we in minder dan 2 dagen in Cartagena, alwaar we  hartelijk werden ontvangen door al het havenpersoneel, en de juffrouwen van onze vaste supermarkt.

Ook het regelen van een plek in de haven verliep zeer voorspoedig, waarbij als curieus feit moet worden verteld, dat toen we aan gingen leggen (de punt op de kant en de achterkant aan een ketting op de grond) een van de mannen die hielp aanleggen te water sprong, om een lijn vroeg, naar de bodem dook, en de lijn daar vastmaakte. ( in de haven wordt gepoept en gepiest, er wordt olie gemorst, etc. )

Terug uit Nederland kostte het ons enkele dagen om de boot in gereedheid te brengen voor de oversteek naar Guatemala. De eerste dagen stonden er hoge golven en flinke wind. We voeren met de kleine fok en met 1x gereefd grootzeil. Wachtlopen, 3 uur op en af, zodat ieder 6 uur slaap in de nacht heeft. Na enkele dagen nam de wind wat af, de zee werd wat rustiger, en we bereikten in goede orde de plek waar we zeg maar links af gingen slaan, richting Guatemala. Nu meer scheepvaartverkeer, dus nog eens goed op de kaart gekeken, en een geultje gekozen, wat ondieper, waar de grote vaart vermoedelijk niet zou varen. Wel weer Hondurese vissers nu natuurlijk. En op dat Honduras, daar had ik het niet zo op, allemaal lieden die met drugs van doen hadden, zo had men ons verteld, al waren er ook bekenden van ons, die dat onzin vonden, en zonder kleerscheuren al jaren door dat gebied voeren. Maar ja, je weet het niet, dus ik wilde ’s nachts met gedoofde lichten varen. Gewoon zelf goed opletten. Dat hebben we toen een nachtje gedaan. Daarna waren we weer op dieper water, waar geen visserij was. We hadden gerekend op een tam tochtje, dit stukje: voor de wind, erg snel zou het wel niet gaan. Maar wat gebeurt er: ’s nachts prachtige heldere sterrenhemels, wassende maan, gevolgd door grijze luchten overdag en buien. Je vaart voor de wind, dus die bui krijg je zo je kajuit in. Hiervoor heeft Casper een houten schot gemaakt, dat zetten we dan even in de kajuit ingang.

Dan komt er een donkere lucht aan. Voor de zekerheid bergen we de zeilen. Alleen het voorzeil staat op de boom. Voor een bui gaat het altijd harder waaien. Nu, in een oogwenk waait het opeens knijterhard, de zee wordt wit, we loeven op, zodanig, dat de afwasteil, die we net lieten vollopen om even af te wassen, over ons heen stort. Chaos binnen en een hevig klapperend zeil buiten. Casper stormt naar buiten de regen in, en ik, aarzelend ook. Het is alle hens aan dek. Vervolgens zo goed en zo kwaad als mogelijk het hevig klapperende gescheurde voorzeil opgerold, dat lukte gelukkig nog, en voor top en takel voor de wind uit gedreven. Ik kijken op de radar of de bui al haast voorbij is, heel lang duurt het meestal niet, zie ik pal op ramkoers een groot vrachtschip op ons afkomen. Hij is nog 6 mijl van ons vandaan, maar dat is niet heel ver meer. Na aanroepen, en melden, dat we “not totally under control” zijn, verlegt hij zijn koers voor ons, en kunnen we de schade gaan bekijken.

Dikke pech natuurlijk. Het is even slikken, als bij de zeilmaker, die er blijkt te zijn in Guatemala, dit grapje van nog geen 10 seconden US$ 375,- kost. Maar ja, je hebt geen keus. We willen uiteindelijk wel thuis komen, en dat kan alleen met goede zeilen.

De "officials" bij aankomst in Guatemala komen aan boord: onze agent Raoul vooraan met pet; verder de capitan del puerto, de immigracion, de sanitation en de agriculture; alles in een ontspannen sfeer zoals je ziet.

Guatemala hebben we bereisd met mijn zus Nel, en Thijs, haar man. Met busjes, en later, als we een beetje in de gaten hebben hoe het allemaal werkt, gaan we ook met de lijnbus. Het is nog niet erg lang geleden, dat de gewelddadigheid nog veel groter was, hier. In het straatbeeld valt op, hoeveel mannen er met geweren, mitrailleurs,  pistolen, automatische wapens etc rondlopen. Bij elke bank staan er wel 3 met het geweer in de aanslag. Ik zag zelfs een auto met gasflessen,waar bovenop een gewapende man stond. Maar je went eraan. De mensen die we zagen en spraken waren allemaal heel aardig en vriendelijk. We zijn met een minibusje eerst naar Honduras gereden, naar een Maya-site die Copan heet. 

Vorst Konijn 18 in zijn jonge jaren

Hyerogliefentrap waarmee het Maya schrift ontcijferd is kunnen worden.

Macaws, wij kennen ze als Artis-papagaaien

Meer dan 1000 jaar oud balspel-veld, in Copan, Honduras.

Het huidige Copan Ruinas, bij avond.

Bij de Hondurese grens moesten we een beetje geld betalen, en weer een hele paperassen winkel invullen. Zaten we alweer 5 km verder in het busje, ontdekt Nel opeens, dat ze haar rugzakje heeft laten staan bij de grens. Chauffeur in het spaans duidelijk gemaakt wat er aan de hand is, en meteen rechtsomkeerd gemaakt. En jawel: hij staat er nog gewoon op het bankje waar ze heeft zitten schrijven.

Hierna is onze opinie over Honduras in gunstige zin bijgesteld.

Overigens heel bijzonder, de  beeldhouwwerken en tempels van Copan. De foto’s spreken voor zich.

Antigua, de oude hoofdstad van Guatemala. Op de achtergrond de vulkaan, waardoor de plaats diverse malen verwoest werd, zodat men uiteindelijk besloot de hoofdstad te verplaatsen. Dat is nu Guatemala City, een miljoenenstad.

Ook ons verblijf in Antigua, met een bezoek aan Chichicastenango, dat is een plaatsje waar op 2 dagen in de week een drukke markt wordt gehouden, waarbij de bevolking uit de omliggende gebieden met hun waren naar de stad komen, moet vermeld worden. De Maya-vrouwen zijn gekleed in gekleurde handgeweven doeken.

Zondagsmarkt in Chichicastenango

Op de trappen van de kerk

In Antigua zelf maken we een Paas-processie mee, waarbij een enorm beeld op een plateau van zeg maar 16 x 4 meter door de straten wordt gedragen, Heel zwaar is het. Aan de lange zijden dragen 40 mannen aan weerszijden het beeld op hun schouder, aan voor en achterzijde wordt geduwd en geremd. De mannen zijn gekleed in het paars en bewegen zich voort als in trance, wiegend. Op het enorme beeld staat Jezus van Nazareth  in het midden, die zijn kruis torst. Voor hem zie ik de Ark des Verbonds, met de engelen erop. Achter hem ook nog een engel, ’t kan ook Johannes de Doper geweest zijn. We zien met angst en beven, dat het gevaarte aan de elektriciteits en telefoonkabels zal blijven haken, die schuin over de kruispunten in de stad hangen. Maar ook daar is aan gedacht: Er lopen mannen met lange stokken, die de kabels omhoogduwen, zodat de Heer eronderdoor kan. Achter het voorste beeld volgen nog enkele kleinere beelden, en dan komt er opnieuw een groot beeld, waarop Maria met het lam Gods. Zij wordt door louter vrouwen gedragen, waarbij er ook hier weer sprake is van remmen en duwen. Sommige draagsters gaan flink door de knieen, enkele hebben een kind aan de hand. De Processie is ’s morgens om 10 uur gestart in Jocotenango, een plaatsje in de buurt, en zal ’s avonds om 10 uur afgelopen zijn. Er zijn veel reserve dragers, ze lossen elkaar af. Het is een eer om drager te mogen zijn.

Kathedraal van Antigua: een ondiepe kerk. De achterkant is ingestort door een aardbeving.

De processie komt 's avonds langs de kerk, en ontvangt de zegen van de pastoor. Grote wierookwolken.

Om 19.00 komt de processie langs de kathedraal, waar de priester buiten staat, klaar om de zegen uit te spreken. Het is nu donker, maar de beelden zijn allemaal verlicht. Er wordt gezongen, en er wordt met enorme wierookvaten gezwaaid, waardoor het hele plein voor de kathedraal, dat stampvol mensen staat in dichte rookwolken wordt gehuld.

Zoiets is toch niet in Europa voor te stellen… Het geloof leeft hier echt, al kan ik me niet helemaal aan de indruk onttrekken, dat een spektakel zoals we hier gezien hebben ook   plaatsvond bij de oude Maya-volkeren: Het  hele plaza vol met het toegestroomde volk, waarbij er dan regen werd afgesmeekt, of de zonnegod werd aangeroepen door hogepriesters, die dan onbegrijpelijke handelingen verrichtten daar bovenop zo’n Tempel.

In onze haven zijn wapens gelukkig verboden.

Uiteindelijk via de Rio Dulce Guatemala verlaten, en naar Belize. 

Hier hebben we opnieuw een Maya-site bezocht, die geheel in het oerwoud lag, nog maar voor een fractie is uitgegraven. De site was alleen over water bereikbaar. Heet LAMANAI.

Tempel van de JAGUARS, met enige verbeeldingskracht zie je links en rechts onderaan 2 Jaguarkoppen.

Tempel van de Maskers

Jungle-pad naar de tempels.

Gisteren zijn we onder geleide van een gids gaan snorkelen op een plek waar verpleegsters-haaien en roggen te zien zouden zijn. Wel eng, maar iedereen doet het. Ook enorme Groupers, een soort zeebaars, en talloze andere grote vissen met engelse namen als horse-eye jack.

Groentestal Belize city.

De trotse maker van een mooie schaal.