2010-07-14, Quiberon.
Opnieuw een klein verslag van de wederwaardigheden op de ABEL. In plaats van Zuid-Bretagne leek het hier wel het Caraibisch gebied de laatste weken, en je vraagt je dan ook af, waarom je daar helemaal naar toe zou gaan. Intussen weten we dat weer, het kan ook hier slechter zijn. De zonnebrillen kunnen af en we liggen nu alweer een dag of 5 in Port Haliguen, op het schiereiland Quiberon. Het is 17’ C.
Op Hoëdic, een klein eilandje voor de kust hebben we een aantal dagen in een piepklein droogvallend haventje doorgebracht. Er lag een hele meute bootjes en er hing een campingsfeerje. Er kwam steeds een scheepje bij, waarbij je je afvroeg, waar die dan in vredesnaam nog liggen moest, maar steeds lukte dat dan weer.
Harm aan de telefoon gehad in Mongolië: had daar vernomen dat Nederland in de finale zat. Zijn trektocht zit erop. Hij maakt daar nu nationale feestdagen mee in een klein dorpje Er zijn paardenrennen met jongens van 9 jaar erop, die nog licht van gewicht zijn. Hij logeert in een doktersgezin, waar hij vertroeteld wordt, naar ik begreep, net als thuis.
Wij brachten de dagen door met schelpen zoeken bij eb en snorkelen als het vloed was. Op het eilandje diverse winkeltjes, bakker, supermarkt. Zelfs visafslag bestaande uit weegschaal en wat kisten vis, die vers vanuit zee aangeleverd werden. Kortom, alles wat je nodig hebt. We zijn daar dan ook alleen maar weggegaan omdat het weer omsloeg en we daardoor van ons achter-anker losraakten. Na enig gehannes met de 2 ankers waaraan we vastlagen, plaatsgemaakt voor anderen. Nu dan in Quiberon, in afwachting van het bezoek van Wies, Marc en Brechtje. Het waait windkracht 6-7, en de havenmeester twijfelt of het vuurwerk dat vanavond afgestoken zal gaan worden wel doorgang kan vinden.
Intussen zijn de Franse schoolvakanties begonnen, en slaan we in angstige verwachting de in het vooruitzicht gestelde enorme drukte gade. Gelukkig stelt het allemaal niet zoveel voor, als je Vlieland en Terschelling in de zomer gewend bent.