2010-07-31, Voor anker in Camariña, Galicië
Een vervolg. Na een heerlijk weekje met de kinderen en ons kleinkind, waarbij geen onvertogen woord gevallen is, en de boot als het ware meerekte met de bemanning, hebben we ze uitgezwaaid boodschappen gedaan en alles gereed gemaakt over de oversteek over de Golf van Biscaye. Wacht lopen en om de beurt slapen, 4 uur op, 4 uur af. De afstand was ongeveer 350 zeemijl, en we hebben er 3 dagen en 2 nachten over gedaan. Onze dieptemeter meet maximaal 200 meter diepte, maar op de kaart zag je dat je echt over diep water gaat, meer dan 4000 meter diep. Er komen dan ook walvissen, dolfijnen en zo voor, en ook varen er onderzeeërs ( niet gezien of gevoeld) . Casper heeft 2x dolfijnen gezien, ik alleen meeuwen, en verder uit de kust zie je ook geen vogels meer. Het waaide uit het Noorden, als je naar het Zuidwesten moet is dat natuurlijk prima. Onderweg steeds opletten op andere scheepvaart ( een paar vrachtschepen) en als de wind draait moet je het zelfstuurmechanisme, een zogenaamde “windvaan” bijstellen, want je hoeft niet met de hand te sturen. Dat zou over zo’n lang stuk veel te vermoeiend zijn. De eerste en de derde dag stond er een dikke bries, ook flinke golven. Niet bepaald “hoe zachtkens glijdt ons bootje”. Een huishoudentje drijvende houden komt daar nog bij, want je wilt wat eten en drinken in die slingerende omgeving. Ondertussen ligt de ander dan te slapen, ook al knarst de stuurautomaat, giert de wind door het want en sissen de golven voortdurend, afgewisseld met een boens als er eentje tegen het schip knalt, en met een zwiep surft de boot van iedere golf af.
Om 12 uur ’s nachts kwamen we aan in “La Coruña”. In een grote baai, met allemaal lichtjes. Intussen was de wind gaan liggen, en voeren we voorzichtig in het donker naar de haven. Warme “landgeuren” kwamen je tegemoet.
Vanuit La Coruña een dag per sneltrein naar Santiago de Compostela. Helemaal leuk om daar te lopen temidden van talloze pelgrims met rugzakken, stokken, vele strompelend naar de kathedraal, waar om 12 uur ’s middags een mis voor de pelgrims werd opgedragen, door de bisschop. De kerk was barstensvol, er waren 10 biechthokjes in gebruik, waar de mensen ( pelgrims) op hun knieen, zonder enige privacy met de priester praatten. Je kon in alle talen terecht, maar niet in het Nederlands.
Tussen de middag krijg je een fles drank om in je koffie te doen, na het warme eten. Brievenbus curieus, een leeuwenkop. Maria met kind, met de H. Clara en de H Catherina, haar vriendinnen, aldus Casper, ook een prachtig relief van het laatste oordeel.
Onderweg bak ik brood, volgens Phia’s recept, hoef je niet te kneden, heel goed gelukt, met rozijnen erin.
Nu op ankerplek, met zo’n harde wind, dat we de haven niet binnen durfden varen, bang om schade te krijgen. Het brood komt dus goed van pas.